Մոն Սեն Միշել
 | |
|---|---|
 Մոն Սեն Միշելը գիշերով | |
 | |
 | |
| Տեսակ | Ֆրանսիայի կոմունա և car-free place? |
| Երկիր | .svg){kind=small} Ֆրանսիա |
| Բնակավայր | Մանշ և Ավրանշ |
| Շինության ձև | ամրոց |
| կայք | |
 Le Mont-Saint-Michel Վիքիպահեստում | |
Մոն Սեն Միշել (ֆր.՝ Mont Saint-Michel, նորմանդ. Mont Saint Miché՝ Սուրբ Միքայելի լեռ), կղզի-ամրոցի վերածված ոչ մեծ ժայռոտ մակընթացային կղզի Ֆրանսիայի հյուսիս-արևմուտքում։
Կղզին ծովախորշի գրանիտային երեք գոյացություններից՝ Մոն Սեն Միշելից, Տոմբլենից և Մոն Դոլից, միակ բնակելին է։ Քաղաքը կղզու վրա գոյություն ունի 709 թվականից։ Ներկայումս այստեղ ապրում է մի քանի տասնյակ մարդ։ 1879 թվականից կղզին մայր ցամաքի հետ կապված է ամբարտակով[1]։ Այս բնական պատմական համալիրը համարվում է Ֆրանսիայի ամենահայտնի և հաճախելի վայրերից մեկը։ 1874 թվականին Մոն Սեն Միշելը հայտարարվել է պատմական հուշարձան, իսկ 1979 թվականին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն այն ներառել է Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտների ցանկում։
Կղզին Փարիզից 285 կմ հեռավորության վրա է։ Աշխարհի տարբեր ծայրերից զբոսաշրջիկներին գրավում է աբբայության և նրան շրջապատող գյուղի տեսքը ժայռի վրա, նաև Եվրոպայի համար յուրահատուկ մակընթացությունն ու տեղատվությունը։
Համալիր այցելող զբոսաշրջիկների թիվը հասնում է տարեկան 1,5-1,8 (ըստ որոշ տվյալների` մինչև 3,5) միլիոնի, իսկ հուլիս-օգոստոս ամիսներին աբբայություն է այցելում մոտ 650 հազար մարդ[2]։
Դիրքն ու նկարագիրը
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Կղզին գտնվում է Ֆրանսիայի հյուսիս-արևմուտքում՝ Նորմանդիայում, Մանշ գավառում։ Կղզու բարձր կետը գտնվում է ծովի մակերևույթից 78,8 մ բարձրության վրա և ընդգծված երևում է ծովախորշի և տափակ ափերի ֆոնին։ Կղզին կոնաձև գրանիտե գոյացություն է, որի պարագիծը 1 կմ է[3]։
Լուսնի օրվա ընթացքում (24 ժամ 50 րոպե) ծովախորշում տեղի են ունենում մակընթացությունն ու տեղատվություն, որոնք Եվրոպայի տարածքում ամենաուժեղն են, իսկ աշխարհում երկրորդը Ֆանդի ծովախորշից հետո[2]։ Սիզեգիական մակընթացությունների ժամանակ (աշուն-գարուն գիշերահավասարի ժամանակ, նորալուսնից ու լիալուսնից երկու-երեք օր հետո) ջուրը մնում է ութ ժամ ձմռանը և 9 ժամ ամռանը։ Ջուրը կարող է կղզուց 18 կմ հեռանալ և 20 կմ խորանալ ցամաքում։
Տարածված է կարծիք, թե Մոն Սեն Միշելի ծովախորշի մակընթացության արագությունը համեմատելի է ձիու գալոպի հետ։ Իրականում ջրի արագությունը դանդաղ է, առավելագույնը 6,12 կմ/ժամ[4], երբ գալոպով վազող ձիու միջին արագությունը 21 կմ/ժամ է, իսկա առավելագույնը 60 կմ/ժամ[5]։
Մակընթացության ամենամեծ բարձրությունը (մինչև 14 մ[6]), մակընթացային ալիքի մեծ արագությունը և հատակի սորացող ավազները, ժայռերի թեքության հետ մեկտեղ դարեր ժամանակ բարենպաստ պայմաններ են ստեղծել առանձնության և թշնամուց պաշտպանվելու համար։ Սկզբում լեռը ցամաքի վրա էր, շրջապատված անտառներով և կելտական ցեղերի բնակավայր էր, որտեղ դրուիդները ծիասական արարողություններ էին իրականացնում։ Հետո հողի, ծովի գործունեության ազդեցությամբ, էրոզիայի և տարածքով հոսող գետերի պատճառով, ծովը գրավեց ցամաքը։ Այժմ ծովախորշի էկոհամակարգը լուրջ խնդիրներ ունի՝ ավազը անընդհատ միացնում է կղզին ցամաքի հետ։ Որոշում է կայացվել ամբարտակը քանդել և փոխարինել կամուրջով[1], այս նպատակով ձևափոխվել է Կուենոնի գետաբերանի ամբարտակը, որի արդյունքում գետը բաժանվել է երկու թևի և ողողում է կղզին երկու կողմից։
- Մոն Սեն Միշել
-
Ընդհանուր տեսք -
Տոմբլեն կղզին, ծովախորշը տեղատվության ժամանակ -
Ամբարտակը
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Մինչև 12-րդ դարում առաջին պաշտամունքային շինության կառուցումը կղզին կոչվում էր Գերեզմանի սար (ֆր.՝ Mont Tombe)։ Համաձայն Ոսկե լեգենդի 708 թվականին Հրեշտակապետ Միքայելը այստեղ հանձնարարել է Արանշի եպիսկոպոսին ֆր.՝ Aubert d'Avranches կառուցել եկեղեցի։ Երեք անգամ դրախտի դարպասի պահապանները հայտնվել են եպիսկոպոսին, քանի որ նա կասկածում էր, թե արդյոք ճի՞շտ է մեկնաբանում երազները։ Միայն, ըստ մեկ վարկածի, Միքայել հրեշտակապետի նրա գլխին գավազանով հարվածելուց կամ ըստ մեկ այլ վարկածի՝ թրով սքեմը վառելուց հետ, Օբերը հրամայում է սկսել եկեղեցու շինարարությունը[7]։ Ավրանշում, որպես մասունք պահվում է եպիսկոպոսի գանգը գավազանի հարվածից առաջացած կլոր անցքով[7].
Սուրբ Միքայելի պաշտամունքը ծագել է 5-րդ դարում Իտալիայում, որտեղ նա առաջին անգամ հայտնվել է Մոնտե Գարգանո լեռնազանգվածում գտնվող, Մոնտե Սանտ Անջելո քաղաքի մոտակա քարանձավում։ Ըստ ավանդության Օբերը Իտալիա է ուղարկում դեսպանների, որ նոր կառուցվող եկեղեցու համար սուրբ իրեր գնեն, նրանք վերադառնալով տեսնում են, որ ծովը առանձնացրել է կղզին ցամաքից։
Ըստ ավանդության հրեշտակապետի ցուցմունքով եկեղեցին կառուցվել է այն քարանձավի ձևով, որտեղ կայացել է սուրբ Միխայիլի հայտնությունը։ Այս վարկածի մասին են վկայում երկու աղոթագրքեր, որոնք վերագրվում են 6-րդ դարի և հայտնաբերվել են լեռան վրա՝ պեղումների ժամանակ։ Ըստ այդ ավանդության սուրբ Միքայելի օրը ջուրը ծովախորշում ետ է քաշվում և հնարավորություն տալիս մարդկանց կղզի գալ[8]
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Wilfried Krusekopf, Eberhard Homan/ Bretagne. 7. aktualisierte Auflage. Reise Know-How Verlag Peter Rumpf GmbH. 2009 ISBN 978-3-8317-1706-4
- ↑ 2,0 2,1 Мон-Сен-Мишель. Casa Edit rice Bonechi. 2007. ISBN 88-476-1610-7
- ↑ «Le Mont Saint Michel et sa baie " Histoire». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 11-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 18-ին.
- ↑ Կան բազմաթիվ դիտումներ, որոնք գնահատում են ջրի արագությունը 20 կմ/ժամ և ավելին, բայց ըստ Վերգերի, այդ չափումներից և ոչ մեկի ժամանակ արագության լուրջ չափումներ չեն եղել։
- ↑ «Fernand Verger, A la vitesse d'un cheval au galop ?, Paris, 2010». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ սեպտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 18-ին.
- ↑ Fodor’s France 2011. Fodor’s Travel Publications, 2011. С. 312.
- ↑ 7,0 7,1 Werner Schäfke — Normandie. Köln. DuMont Verlag. 1997 — ISBN 3-7701-3794-9
- ↑ Казель Р., Ратхофер И. Роскошный часослов герцога Беррийского. — М., 2002. с. 188 — ISBN 5-7793-0495-5.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մոն Սեն Միշել» հոդվածին։ |
| ||||||||||
